“Erzurum’un kışı zorludur balam,

Tandırında tezek yakar Erzurum,

Buz tutar yiğitlerinin bıyığı

Ve geceleyin karlı ovada

Kaskatı katılaşmış, donmuş görürsün karanlığı.”

 

dizeleriyle anlatır Nazım Hikmet, Erzurum’u, kışını, ovasını ve dadaşını.

 

Tarihin nabzını tutan, iki binin üzerinde rakıma sahip Anadolu’nun tavanı yaylalarıyla dadaşlar diyarı Erzurum, Büyük Selçuklu Hükümdarı Sultan Melik Şah zamanından beri, o ilk kimliğini asla değiştirmemiş, tarihîn içinde oluşturduğu kültürü bu güne taşımıştır.

 

Zorlu kış şartlarında köylünün ve üreticinin pazarı olmuş, besicilikte ve hayvancılıkta lokomotif görevi üstlenmiş Et ve Süt Kurumu, eski adıyla Et ve Balık Kurumu Erzurum Kombinası Cumhuriyet tarihinin ilk modern mezbahası ve Kurumun İlk Kombinası olması hasebiyle de 1952’den bugüne bölge hayvancılığı ve besiciliğin nabzını tutmuştur.

 

Bölgede halk tarafından hep “Kombina” diye isimlendirilmiş, olduğu mahalleye muhite ismini vermiş, bir işletmenin çok ötesinde kadim bir yer tutan Erzurum Kombinası şehirde büyük bir iz bırakmıştır. Ya insanlar burada çalışmışlar ya da çevrelerinden birilerinin çalıştığı şehrin ilk fabrikalarından biri olmuş, bölge insanının yolu bir şekilde kombinadan geçmiştir. Köylü Mehmet amca, evinin iaşesini, kızının çeyizini, tahsile gönderdiği oğlunun masraflarını, beslediği tosununa, ineğine bağlamış ve kombina çeyizlerde nakış, kalemlerde ilim olmuş, bir kültür bir kimlik olmuştur.

 

Etin endüstriye dönüştüğü yolculuğun ilk çıkış noktası olan Erzurum Kombinası, yetiştirdiği insan kaynakları ile kuruma ve sektöre adeta bir sanayi mektebi olmuştur.

 

Şehrin sembolü olan Türklerin “Çift Başlı Kartalı” sihirli bir güç gibi hem şehrin hem de kombinanın eski kimliğini korumuş, geçmişten aldığı mirası, yenilenen teknolojisi ve makine parkıyla Doğu ve Güneydoğu Anadolu’nun en modern Et Entegre Tesisi olarak bölge hayvancılığına ve üretimine katkısı ile geleceğe umut olmuştur.